جوامع مختلف به منظور بهبود شرایط اجتماعی و اقتصادی خود، نیازمند فراهم نمودن زمینههای رشد و توسعه هستند و یکی از عوامل موثر بر رشد و توسعه هر کشوری، تحول در ساختارهای علمی کشور است. روش تحقیق این مقاله ...
بیشتر
جوامع مختلف به منظور بهبود شرایط اجتماعی و اقتصادی خود، نیازمند فراهم نمودن زمینههای رشد و توسعه هستند و یکی از عوامل موثر بر رشد و توسعه هر کشوری، تحول در ساختارهای علمی کشور است. روش تحقیق این مقاله از نوع توصیفی ـ تحلیلی و روش جمعآوری دادهها به صورت کتابخانهای و اسنادی است. هدف این مقاله شناسایی و بررسی موانع توسعه علمی جمهوری اسلامی ایران در چارچوب نظریه نونهادگرایی است. در این مقاله ضمن بررسی نظریه نونهادگرایی به عوامل ساختاری چون تعدد مراکز تصمیمگیر در امر توسعه علمی، نگاه کمی به پژوهش ها و مقالات علمی، ساختار دانشگاهها و آئیننامه ارتقاء اساتید و عوامل سیاسی چون تأثیر گرایشهای سیاسی در انتخاب روسای دانشگاهها، دانشکدهها و اساتید، سیاست گسترش کمی دانشگاهها و نیز نحوه جذب دانشجو به ویژه در مقاطع تحصیلات تکمیلی به عنوان موانع توسعه علمی ایران اشاره میگردد. اصلاح ساختار تصمیمگیری و آئیننامهها در کنار پرهیز از نگاه جناحی و سیاسی به امر توسعه علمی و دانشگاهها و نیز ایجاد قطبهای علمی و پژوهشی میتواند زمینه توسعه علمی جمهوری اسلامی ایران را فراهم نماید.