نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
استادیار، گروه قرآن و حدیث، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
چکیده
قرآن کریم ضمن تجلیل از جایگاه علم ومقام دانشمندان،خود را جامع تمامی علوم و معارف معرفی می‌کند. بررسی تاریخ اسلام نیز نشانگر اهتمام ویژه ی نبی اکرم(ص) و دیگر یادگار گرانسنگ آن حضرت، نسبت به تأسیس مراکز علمی و گسترش و نشر دانش اسلامی است. امروزه در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران که بر اساس آموزه های قرآن و عترت (ع) تاسیس شده ، پس از گذشت چهار دهه هنوز علوم قرآن بنیان در مراکز علمی و پژوهشی دچار مهجوریت می باشند. برای تغییر این رویکرد و توجه به نقش نخبگان و مراکز علمی وآموزشی در تبیین چیستی، چرایی و چگونگی تحقق علوم انسانی قرآن بنیان بر کسی پوشیده نیست. درتعلیم و تربیت سه ضلع معلم ،متعلم و محتوا مدنظر است معلم خدا، متعلم انسان و مدرسه عالم است اما محتوا در تمام علوم بویژه در علوم انسانی که برای شناخت و هدایت انسان و جامعه بشری برنامه‌ریزی می‌شود، باید رنگ قرآنی داشته، قرآن بنیان باشد؛ زیرا انسان کامل که براساس حدیث ثقلین عدل قرآن است قرآن ناطق خوانده شده است. اما آنچه امروزه در مراکز آموزشی از جمله دانشگاه ها اتفاق می افتد عموماً "باسم رب" نیست وهرچند که تمامی علوم چهارگانه، یعنی علوم طبیعی، فنی، انسانی و پایه باید باسم رب باشد اما حداقل آن است که علوم انسانی باید مبتنی بر نگاه توحیدی و وحیانی باشد. لذا این پژوهش بر آن است تا با استفاده از روش اسنادی و تحلیلی، نقش مراکز علمی در دستیابی به علوم انسانی قرآن بنیان را مورد بررسی قراردهد.
کلیدواژه‌ها
)